Afsluiting

Wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt

Met deze woorden heb ik (Margreet) gisteren met de groep onze reis naar Albanie afgesloten. We hebben met elkaar genoten van een fantastische tijd in Albanië. Het land met hun mensen heeft bij ons allemaal een plekje in het hart verovert, voor het eerst of opnieuw.

We kijken terug op een periode met veel mooie ontmoetingen. Allereerst onderling als groep. Niet iedereen kende elkaar even goed, maar er werd direct samen opgetrokken. In alle activiteiten als het klussen, de Kinderbijbelweek, het bezoeken van gezinnen, maar zeker ook in de vrije momenten. Er was ruimte voor ontspanning, zwemmen, een gesprek en veel fanatieke potjes Ligretto. Het was mooi om zo samen op te mogen trekken.

Hoe fijn was het ook dat we deze periode zo goed verzorgd werden door Anne-Lise en Zamira en een aantal werkers van het Kindertehuis. Het heeft ons aan niets ontbroken en jullie kook- en bakkunsten zijn fantastisch!

In de reisverslagen en via Facebook is al veel gedeeld over wat we gedaan hebben. Hieronder nog een korte terugblik.

De jongeren waren net een paar uur in Albanie of we hadden al de eerste activiteit met de Roma kinderen. Een groep van 20 kinderen uit Tirana waarmee we hebben we geschilderd en spelletjes gedaan. Ook kregen zij allemaal een schooltas met spullen voor het nieuwe schooljaar. Deze kinderen komen uit het project wat door de stichting wordt gesteund.

Het maakt dankbaar om, vanaf maandag, elke dag zo rond de 140 kinderen bij elkaar te hebben voor de Kinderbijbelweek. Het was goed om samen met het nieuwe voorgangersechtpaar uit de gemeente in Mushqeta op te trekken en het Evangelie te delen met de kinderen. Elke dag hebben we met de kinderen gezongen, werd er een Bijbelverhaal verteld (en teruggevraagd op de volgende dag) en ook hebben we de tekst van de week aangeleerd. Deze kwam uit Hebreeën en luidt: “Jezus Christus is gisteren en vandaag dezelfde tot in eeuwigheid.” Dat hebben we de kinderen willen meegeven.

En er was ook ruimte voor sport en spel, creatieve momenten, dansen en ook hier waren er veel mooie ontmoetingen tussen de jongeren en de kinderen/tieners. Taal is dan geen barrière, want liefde en aandacht breng je beter over zonder woorden.

Afgelopen maandag hebben we het huisje van Shkender opgeleverd. Er is hard gewerkt aan betere leefomstandigheden voor deze man. Wat is er door Herman, de jongeren en een aantal Albanezen hard gewerkt om dit voor elkaar te krijgen. En wat is het mooi om te zien hoe deze man hier zo dankbaar en gelukkig mee is. Een mooie kamer en badkamer, zoals hij het nog nooit heeft gehad. Hij heeft besloten om buiten te koken, dus daarmee hopen we dat het ook zo mooi zal blijven. Hij zal er zeker zuinig op zijn, dat is wel duidelijk geworden.
En zoals het gaat bij elke verbouwing komt er steeds meer bij kijken. Het zal dus nog verder gaan, terwijl wij al in Nederland zijn. Het eindresultaat zal te zien zijn op Facebook.

Ook zijn er deze periode een aantal gezinnen bezocht. Voor de jongeren was het confronterend om de verschillen te zien tussen hun eigen leefomstandigheden en van de kinderen/jongeren waar wij geweest zijn. Ook is er een contrast tussen de kinderen die je ziet op de Kinderbijbelweek of in de kerk. Dan zijn ze vaak goed verzorgd, mede door de kleding uit Nederland. En dan blijken ook zij in aftandse huisjes te wonen. Er is nog veel te doen in dit (en andere) delen van Albanië om dit te verbeteren.

Een schat aan ervaringen rijker zijn we ondertussen alweer een dag in Nederland. Ervaringen moet je niet verwerken, maar verweven. Dat is gisteren ook met de jongeren gedeeld. Het verweeft zich met je zijn en met alles wat je al hebt meegemaakt. Het vormt je tot wie je nu bent en je neemt het weer mee de toekomst in.

Gisteren gebruikte één van de jongeren het woord voldaan. Dat geeft goed weer hoe we ons voelen. Het geeft een voldaan gevoel om zo je steentje bij te kunnen dragen in het Koninkrijk van God. Niet omdat het om ons gaat en wij het zo goed gedaan hebben, maar om een schakel te zijn in een lange ketting waarvan God het begin en eind in handen heeft. Hij gaat door met Zijn plan. En afscheid nemen is dan lastig, maar we deden dat in het vertrouwen dat de Heere God voor al deze mensen zal zorgen en hen zal omringen met zijn trouw en zegen.

Na een voorspoedig reis zijn we weer thuis en daarmee sluiten we de reisverslagen af. We vinden het fijn hoe jullie hebben meegeleefd en hopen dat jullie het werk van Stichting Albanië Comité Huizen blijven volgen via de website en Facebook.