Reisverslag deel 2

Het is zaterdagavond, we zaten heerlijk bij het kampvuur . Toen kwam Margreet met het goede nieuws dat de kerk hier pas om elf uur begint. In eerste instantie was er gejuich en gejubel. Maar de volgende dag veranderde dat wel een beetje…

Naja, daar gingen we dan, des ochtends, even wakker worden, nog even doorslapen, weer wakker worden, nog een laatste kwartiertje slapen en uiteindelijk toch maar douchen en ontbijten. Nog steeds vol vreugde dat we pas om elf uur naar de kerk gingen. Het werd steeds warmer en warmer en warmer. We kregen steeds meer het besef dat elf uur misschien helemaal niet zo prettig is als het gaat om de temperatuur. We zaten even later in de kerk en de hitte sloeg toen echt in.

Het was een inspirerende dienst, heel mooi om te zien hoe twee totaal verschillende culturen zo bij elkaar komen en na één en dezelfde preek aan het luisteren waren. Zo verschil je als cultuur heel erg, maar de kern van het geloof is toch echt hetzelfde. De preek ging over de ontmoeting van Jezus met de bloedvloeiende vrouw. Wij vonden het bijzonder om te zien dat het hier normaal is om elkaar vrede toe te wensen, en dan vooral naar ons toe. We werden heel erg openhartig ontvangen.

We hebben als groep ‘Samen in de naam van Jezus’ gezongen. Het is goed om te ervaren dat de grenzen en afstand dan wegvallen. De opname hiervan is te zien via de facebookpagina van Stichting Albanië Comité Huizen.

We hebben deze dag moeite om de hitte te vergeten, want wat was het heet zeg. Er zijn heel veel liters water doorheen gegaan en minstens het dubbele eruit gezweet, maar dat is eigenlijk helemaal niet fris om te vertellen, sorry. We zagen uit naar het genot van onze ventilator (genaamd Katrina), en wat houden wij van Katrina.

De zondag was voor de rest heel erg rustig. Het is en blijft immers de rustdag. Aan het einde van de middag kwam het idee om een wandeling te maken om even de natuur bewonderen. En dat lukte, dat lukte zeker.

Na een paar prachtige fotomomenten kwamen we uit bij het huis van de klusjesman, tevens onze gids. Heel erg vet om te zien hoe trots hij was op zijn huis. Maar ja, Plumb had nog wel een paar kilometertjes voor ons over. Gelukkig hebben we het in ons beste Albanees duidelijk gemaakt dat een uur lopen wel meer dan genoeg is als het gaat om berg op en in 35°C.

Des avonds genoten we van een heerlijke BBQ bereid door de familie van As! Na het eten even de vaat gedaan en daarna heerlijk bij het kampvuur gezeten. Een heerlijk biertje erbij, koud wijntje (voor de ouders: lees alcoholvrij bier en dubbelfriss  ), muziekje en goede gesprekken. Hier leer je elkaar echt kennen. Tijd voor een lang slaapje.

Half acht stond de wekker de volgende ochtend, maar Ruben verlengde ons slaapje met een half uurtje. Dankbaar! Na de blessuretijd stond er een ontbijt voor ons klaar, wat gevolgd werd door een stipte afwastijd. De kinderen stonden namelijk al vanaf acht uur op ons te wachten. Veel materialen moesten nog naar beneden gebracht worden voordat het ochtendprogramma van start kon gaan. Nadat we ons voorgesteld hadden aan de groep, zongen we uit volle borst Who is the King of the Jungle? en andere gezangen in het Albanees onder de vrolijke leiding van Albanië Music o.l.v. Maarten en zijn zoontje Thijmen – een wonderkindje op de gitaar.
Maarten vertelde daarna de gelijkenis van de koninklijke bruiloft in een kinderjasje. Door naar de volgende ronde: knippen en plakken, sjoelen, loomen, voetballen en bingoën in groepjes.

De jongste kinderen hebben een mooie slinger gemaakt die paste bij het bruiloftsfeest, onder bezielende leiding van Wouter Visser en Walter Honing. Er hangt nu een mooie, feestelijke slinger omdat we de hele week het feest door vieren.

Des middags gingen meerdere menschen naar het huisje van de medicijnman om daar verder te schilderen. Ondertussen werd daar ook stromend water aangesloten. Stukje bij beetje wordt het steeds mooier.

Daarna zijn een heel aantal mensen nog naar Zali geweest. Het is toch wel vrij confronterend om te zien hoe de mensen hier leven. En mooi om te zien hoe dankbaar mensen zijn met ons bezoek en de etenswaren die uitgedeeld worden namens de stichting. De rit werd vergeleken met een achtbaan in Walibi ;-) O ja, we kregen ook nog een kip (tok, tok)

Om zes uur kwamen de oudere kinderen uit de omgeving voor het avondprogramma. Dit hield in dat Maarten een paar liederen begeleidde en een van de leiders uit de kerk van Tirana deelde een mooi verhaal met de kinderen, dit verhaal ging over dat Jezus niet perse aantrekkelijk is, maar als je voor hem kiest je een grote erfenis ontvangt. Ook voor deze kinderen is dat een mooie boodschap.
Volleybal en bingoën hoorde natuurlijk ook bij deze avond, om de kinderen even in de benen te krijgen. Wat is het leuk en mooi om iets voor deze kinderen te kunnen betekenen, al gaat het maar om een potje volleybal of een leuk presentje bij de bingo. Zelfs een glimlach of een knipoog kan veel doen!

Volgende keer horen jullie meer van onze ervaringen hier in Albanië, want voor nu genieten we na van een heerlijke maaltijd, die bereid werd door Gerrit en Marrie van As en daar nemen we de tijd voor…

Op dit moment krijgen we de foto's niet geüpload, die volgen nog...