Reisverslag deel 4
06 Augustus 2016 | Albanië, Mushqeta
Kinderprogramma:
Na de gebruikelijke ochtendstress voor de douches zaten we weer met knikkebollende hoofden (uitsluitend Walter) aan tafel. De benodigde hoeveelheid Nutella werd weer rijkelijk uitgesmeerd op de heerlijke dikke witte bammetjes. Dit houdt ons op de been.
9 uur stonden we weer startklaar voor de kinderen. De live music van Maarten en Gerlinde zorgde ervoor dat de spieren weer lekker warm werden gedraaid. Vandaag ging het Bijbelverhaal over de verloren zoon. Gijs Henk vertelt in het Nederlands, Maarten vertaalt. Er is een verborgen talent van Gijs Henk aan het licht gekomen. Voor Addie wordt gezongen vanwege zijn verjaardag. Daarna gaan we lekker aan de slag met alle activiteiten. Volleybal is erg in trek bij de jongens, de meiden vinden het dansen erg leuk. Het is weer een erg leuke morgen en de woorden ‘oeloe’ en ‘mos’ vliegen door de lucht, wat ‘zitten’ en ‘niet doen’ betekent. Er waren een aantal kinderen niet toegelaten tot de kinderbijbelweek vanwege hun gedrag. Ze wilden zo graag komen en zijn onder het hek door geklommen. Na beloofd te hebben zich goed te gedragen en om vergeving te hebben gevraagd worden ze toch toegelaten. Het gaat vanaf nu perfect.
Nadat de kinderbijbelweek is afgelopen gaan we nog even met de kinderen van het kinderhuis shirts versieren met textielstiften. Erg leuk en cute. Op alle shirts kwam ‘I love holland’ te staan.
Ondertussen is er deze dag nog een ander team heel hard aan het werk bij Fatime. We kwamen een uur of 9 aan bij Fatime. Wat was ze blij toen ze ons weer zag. Iedereen een knuffel. We hebben eerst even het huisje bewonderd. Er is echt al veel werk verzet. De muren weer mooi wit. Strakke vloer er in. Fatime showt ons het licht wat is aangesloten. Als ze haar huisje instapt doet ze haar schoenen uit. Rosanne gaat binnen beginnen met het laatste verfwerk wat nog gedaan moet worden. Wouter en Joke gaan buiten aan de slag met het spannen van het gaas voor het hek. Fatime helpt ijverig mee. We zijn er best trots op hoe goed het lukt. Fatime heeft weer een mooi hekje om haar tuin. Er komen inmiddels steeds meer mensen uit de buurt helpen. Er wordt zelfs bijna een complete boom omgehakt. Dan is het wachten op de platen voor het plafond. Als deze worden mee genomen door ome Herman kunnen we binnen aan de slag. Eerst rachels zagen en vast timmeren. Dan de platen er tegenaan. Best een zwaar klusje. Iedereen wil helpen en de ruimte is wel een beetje klein om met zoveel mensen rond te lopen. We verstaan niet veel van de goedbedoelde adviezen. Toch lukt het in korte tijd om het plafond mooi dicht te timmeren. Er is geen spinnen rag meer te zien en we hopen dat het dak nu niet meer lekt. Al met al is het nog best laat geworden. We laden alle spullen weer in en ruimen de boel op. Het huisje wordt netjes aangeveegd door Rosanne en Ruben legt nog even een laatste hand aan de vensterbank. Vakwerk! We gaan weer huiswaarts over hobbelige wegen. We worden flink geklutst in de auto, maar chauffeur Ruben heeft alles onder controle en we komen veilig aan in Mushqeta.
Het is rustig. Er zijn nog een aantal mensen naar de dokterspost om schoon te maken zodat dit er ook weer spik en span uitziet voor we weer vertrekken.
Na lekker siësta gehouden te hebben, een duik in het zwembad en een stevig potje Rummikub kwam de prettige mededeling dat we uit eten zouden gaan vanwege de verjaardag van Addie. Bij een leuk tentje langs de weg hebben we karbonade, salade, gegrilde groenten en vette friet gegeten. Na een biertje werd het al gauw gezellig. Vervolgens kwam Herman te enthousiast naar ons toe met een challenge om het totale bedrag te schatten van de maaltijd. Het blijkt dat je voor 122 euro 22 monden kunt voeden. Uiteraard kwam huisvrouw en kokkin Marrie als winnaar uit de bus. We werden vervolgens naar huis teruggebracht door middel van het volgen van lege chips zakjes en colaflesjes.
We hebben de avond lekker gechilled bij het kampvuur onder het genot van singer-songwriter Douwe Bert. Het vuur leek te escaleren door de grote kartonnen dozen, maar dat viel gelukkig mee. De oogjes gingen deze avond vroeg dicht (bij de meesten) en Rosanne kreeg deze nacht weer haar gebruikelijke portie muggenbulten.
Vrijdag 5 augustus
Vanmorgen waren we weer vroeg uit de veren. Berthold was zowaar vroeg uit zijn bed wat niet gebruikelijk is. Wouter was fris en fruitig de tweede. We begonnen niet met het vullen van onze maag maar met het vullen van de loomzakjes. Ook beloofde loombandjes moesten nog gemaakt worden. Met de pasta aanslag nog op onze tanden stonden we weer paraat voor al onze lieve couchereses. Het is de laatste dag vandaag dus het belooft een big party te worden. Het Bijbelverhaal ging over Zacheüs. Verder konden we het niet helemaal volgen in het Albanees. Judith en Jonathan zorgen ervoor dat de jongste kinderen een werkje hebben waarin Zacheüs in en uit de boom kan klimmen. Het loomen o.l.v. Wouter, Mauritz, Berthold en Gerlinde loopt lichtelijk chaotisch. De kinderen azen op zo veel mogelijk elastiekjes. Maar leuk is het wel! Dan wordt er nog uitbundig gedanst. Vanavond hopen we de kids allemaal weer terug te zien om af te sluiten met spijkerbroek hangen en vuurwerk.
Na een intensieve ochtend kwam de gebruikelijke siësta om de hoek kijken. Eerst natuurlijk nog lekker geluncht met tonijn tosti’s en gebakken ei. Wouter heeft doodsangsten uitgestaan door het pakken van een bal. De bal die op het dak lag moest de heldhaftige Wouter er uiteraard weer afhalen. Vervolgens kwam Gijs Henk een oud hollandse poets uithalen door het weghalen van de ladder. Wouter kreeg een bankje, water, zonnebrand en een handdoek om te overleven op het dak. Het blijkt wel weer wie echte vrienden zijn. Wouter gooide sos signalen in de groepsapp maar een reddingsoperatie kwam niet op touw. Momenteel moet Wouter revalideren van deze zenuwslopende middag. Uiteindelijk is hij met behulp van onze lieve Anna-lize met een ladder gered.
Er is nog een potje rummikub gespeeld in de zinderende hitte ter voorbereiding op het avondprogramma. De meiden hebben lekker een tukje gedaan en zijn weer topfit. Tijdens het rummikub spel was er live meerstemmige achtergrondmuziek van Jonathan met zijn zware bas, Margreet met haar heldere sopraan en Joke met haar warme alt.
We aten lekkere tortellini en stonden om zes uur weer helemaal startklaar. Het spijkerbroekhangen was erg populair en werd door Ruben op sleeptouw genomen. Het was een zware taak om dit in goede banen te leiden en daarom werd er gebruik gemaakt van shifts. Na het laten zien van onze gespierde body’s hebben we nog lekker even gedanst. Ter afsluiting kwam Hermani met spetterend vuurwerk op het dakterras. Er werd een rijkelijke hoeveelheid foto’s gemaakt en er werd afscheid genomen van de kinderen. Het was een mooie week waarin we de kinderen op een leuke manier hebben leren kennen. We hopen dat we ze iets hebben meegegeven waar ze hun hele leven wat aan hebben. Jammer om ze nu weer allemaal uit te zwaaien. Veel kinderen vroegen of we er volgend jaar weer bij zouden zijn. Wie weet??? !!!!!!!
We gaan nu naar het kampvuur. Mirupafshim!!!!!! (dit geschreven met behulp van Bjorni)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley