Laatste blog

Zaterdag.
(Eindelijk) Een vrije dag! Om half 7 ging de wekker, om 7 uur stond het busje naar het strand klaar. Na een uur rijden kwamen we aan en namen gelijk een duik in de zee. Het was een heerlijk dagje waar we op het terras lekker pizza hebben gegeten. Toen we terug kwamen stond het avondeten klaar, iedereen was moe na het dagje strand. Het was een hele gezellige dag met eindelijk een verkoelende duik in het water!

Op zondag gingen we weer met z’n allen naar de kerk om ook een lied in het Nederlands te zingen. Uiteraard had het gospelkoppel, Marcel en Gerlinde, alles ingestudeerd. We mochten de gemeente de zegen van God toezingen. Het was ontzettend warm in de kerk en de auto gaf aan dat het 48 graden was. Bekaf kwamen we thuis.

‘s Middags bezocht een deel van de groep een paar gezinnen. Het was een heftig bezoek. Als eerste zijn we naar Gjina en Klemensi gegaan. Twee kinderen die we hadden ontmoet tijdens de kinderbijbelweek. Hun ouders zijn analfabeet. Hun vader heeft een enkele keer werk in de bouw, maar het verdiende geld gebruikt hij dan ook om alcohol te kopen. Toen we aankwamen werden we vriendelijk begroet en zetten we de meegebrachte etenswaren in de keuken. Ook de buurvrouw begroette ons, deze kon niet in haar eigen huis slapen dus sliep zij bij deze familie. Het huis was erg schrikken. Het plafond, gemaakt van deels dakpannen en deels dierenvellen, was een heftig beeld. Op veel plekken kon je de blauwe lucht door het dak zien. Ondanks de ontzettend mooie plek waar het huis staat, was het een heftig begin. Erg emotioneel om te zien hoe zulke lieve kinderen in zulke trieste omstandigheden moeten leven.

Daarna zijn we naar de familie van Pellumb geweest. Hij werkt op het terrein van het kindertehuis als klusjesman. Met zijn familie bouwt hij een nieuw huis van het geld wat hij verdiend heeft met werken plus de verkoop van een stuk land. Zij verwachten in september een kindje, nieuw geluk nadat zij eerder dit jaar hun dochter verloren bij een auto ongeluk.

Vervolgens gingen we nog naar het gezin van Selua. Haar tweelingzusje is twee weken geleden overleden doordat zij is gevallen. We zouden naar haar oma gaan maar die was niet thuis. We mochten, ondanks dat deze mensen in de rouw zijn, toch binnenkomen. In het huisje was een heel beladen sfeer. De moeder was erg aan het huilen en vader was heel stil. Selua was een beetje bang voor ons, maar dat bleek met de buikspreek vogel Arif te maken gehad te hebben die op de Kinderbijbelweek is gebruikt.
Voor dit gezin een heel verdrietige situatie om een dochter en zusje te moeten missen. Gelukkig heeft Selua een plekje in het kinderhuis en kan zij daar goed opgevangen en begeleid worden.

Het heeft bij ons veel impact gehad om zoveel armoede en ellende te zien. ‘s Avonds was er zoals gewoonlijk een dagafsluiting. We hebben er met elkaar er goed over doorgesproken. Daarna was het genieten van de laatste avond.

Maandag. We vliegen pas om half 12 ‘s avonds. Dus de maandag staat in het teken van opruimen en nog spelen met de kinderen uit het kinderhuis.

In de ochtend kwamen de kinderen van het KANS-project. Dat betekent dat deze kinderen de kans krijgen om naar school te gaan door hun sponsers in Nederland. KANS staat dan ook voor Kinderen Albanië Naar School. Ze kregen een rugzak met spullen voor aankomend schooljaar. Heel blij showden ze hun tassen aan ons. Mooi om te zien dat ze door een aantal sponsors in Nederland toch naar school kunnen, terwijl hun ouders dat niet kunnen betalen. Marcel en Maurits gaan daarom een KANS-kindje sponseren. Luca, Joanne, Gerlinde, Rosanne en Jasmijn hebben samen een KANS-kindje genomen.

We kijken samen terug op een prachtige en mooie periode waarin in we Gods liefde en goedheid hebben mogen laten zien. We vragen u te bidden voor de situatie hier in Albanie en dan met name voor de kinderen. Tijdens de tien dagen hebben we echt een soort band met de kinderen opgebouwd en daarom is het best lastig om afscheid te nemen. We hopen dat alle kinderen goed onderwijs krijgen en een mooie toekomst krijgen, want sommigen hebben dat nu niet. Het is moeilijk om te weten hoe de kinderen het hier hebben en dat alles in Nederland zo goed gaat. Toch mogen we God danken voor alles wat we hebben en mogen we hem ook danken voor deze mooie en leerzame periode.

Verder willen we Anne-Lise en Margreet bedanken. Zonder hen zouden we nergens gekomen zijn, door hun leiding kwam alles op zijn pootjes terecht en liep het goed. Anne-Lise willen we bedanken voor het opzetten van deze prachtige stichting, wat een mooi werk doen jullie. Margreet, onze moeder ☺, moest soms wel even harde regels stellen, maar dat was alleen maar goed. Ook bedanken we Ardi, die ons talloze keren heen en weer heeft gebracht naar de kerk, bezoekjes en zelfs mee naar het strand ging omdat hij voor ons wilde zorgen! Als laatste willen we graag Zamira bedanken, als directrice van het kinderhuis en voor de verschillende projecten is ze onmisbaar. Van haar werklust kunnen wij wat leren. Dank voor jullie goede zorgen en voor jullie inzet!

We willen u/ jou ook hartelijk danken voor het meelezen en meeleven tijdens onze reis en hopen dat jullie betrokken blijven op het werk van de stichting!